Gevleugelde Daden Avonturen der Eerste Hollandsche Luchtschippers by Heijermans Herman

Author:Heijermans, Herman [Heijermans, Herman]
Language: eng
Format: epub
Published: 2006-12-08T05:00:00+00:00

“Pièt,” dolk-stak mevrouw—in paroxysme van ijskoud-gehouden verontwaardiging, staken waarlijk ’r Piet-en als dòlken—“Piet, je maakt dat ’k van jóúw smerigen toren kom—en onmiddellijk—anders besterf ’k ’t—kan je me als lijk na benejen brengen.”

“In godesnaam,” zei-ie geduldig.

’t Geval bracht vanzelf mee, dat je ’n boel moest slikken en kroppen.

Thuis, als ze ongenietbaar was, maakte je korte metten, vluchtte je naar de knutselkamer of naar de soos—de soos—de sóós—sentimenteele droom in de wolken!—de soos met ’r vleeschcroquetjes en zoute krakelingen—de soos met ’r hompjes kaas bij sherry en port—de op dién afstand tot n’ ideaal aan-fleurend beeld....

Thuis zou-ie ’r allang van door zijn gegaan—thuis aarzelde-die zelden als ’r gezicht de speciale wrange trekken kreeg, die elk man van z’n vrouw, elke vrouw van ’r man kent, de speciale èn wrange èn positief-waarschuwende, waarvan ’n vreemde geen weet heeft, waarvan nièmand het innerlijk wezen ontleedt—, de speciale èn wrange innig-aan-’t-dierbaar-gelaat verbondene, die tot het tééderst huwelijks-spel behooren, omdat je alleen aan zéérgeliefden ’t profond négligé van je materie en je ochtend-humeur toe-vertrouwt.

Thuis zou Pieter Zwaluw snel hebben af ontbeten, wéter der beteekenissen van groeven, schaduwen, vermagerinkjes in en om twee bekende oogen—, hier, op de ruïne van Koepelsteyn, stond je weerloos.

Man en vrouw waren beslist nièt geschapen voor ’n nest, voor ’n besloten nest, voor ’n nest dat enkel nèst was.

Misschien in de éérste weken der zoete verteedering die wittebrood heet, de dagen dat je glimlacht als ’n geliefd hakje je eksteroog betreedt—gezocht beeld, daar teederen in diè uren àlles soigneeren—misschien dàn zou ’n wolken-nest ’n idylle zijn—hier, bij ’n vrouw met dè speciale èn zure trekken, ’n vrouw met nachtuilenzwam an ’r kleeren en ’n bróék aan, hier voelde je ’n leegte in de gloeiende-aaneen-smeding-van-twee-zielen.

Vondel kon dàt niet bereeknen—’t lief en leed nà verbrande vleuglen—op ’n torenstomp.

“Piét,” hernam mevrouw na eene vonkende stilte: “’t heeft lang genoeg geduurd.”

“Dat ben ’k met je eens,” zei hij weder gedwee: “verbéél je nou dat je thùis zit—laten we ontbijten, ’n Leege maag is de dood voor alle energie”....

Mevrouw keek somber over de tinnen naar ’t uitgezocht landschap voor-zenuwlijders.

Je kon je adem hóóren.

“Ma, vin u ’t niet éénig dat we met z’n drieën gevangen zitten?”—, vroeg Amélie om ’r moeder op te vroolijken: “ma wil u ’n stukje worst?”

“Géén worst,” gebood papa: “de worst blijft ’t langste goed—eerst de kippekluif”....

“Kippekluif—op me nùchtere maag!”—, viel mevrouw uit, zich kittig omkeerend.

“Kind, bedwing je humeur,” suste Pieter zéér voorzichtig: “ik heb honger”....

In geen twaalf uur had-ie behoorlijk gegeten. Z’n maag rommelde onkiesch.

’t Viel niet mee. Zóo als-ie z’n hand naar ’n vlerk uitstrekte zòng de kip. ’n Zwarte zwerm vliegen, die gesmuld had, stoof omhoog.

“Nou dat nog!”—, zuchtte de heer Zwaluw, ’n vies gezicht trekkend. De kip was innig veradellijkt, òn-welriekte.

“Da’s jammer,” praatte Amélie: “dan hebben we niet veel meer, pa.”

Het was droevig en verontrustend.

Van ’n halve flesch wijn, drie aangebroken kadetjes, ’n restant sardine, ’n mep worst en geurende kluifjes, zouen ze ’t met d’r drieën bezwaarlijk dàgen uithouden.

“Geef mij één sardine en ’n half broodje,” sprak pa maag-rommelend ernstig: “en bewaar de worst tot ’t diner-tijd is.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.